Dus! heb ik al vertelt dat ze hier een Aldi en Spar hebben? Echt waar! ik was in schok. hahaha niet echt maar best wel grappig. Goed Ik heb dus de Bondi-coogee walk gedaan, die is 21km lang, en laat je 91 verdiepingen omhoog en omlaag lopen. heen en terug wel te verstaan. Maar! ze is het meer dan waart, de stranden die je tegenkomt, de dingen die je ziet! ¨Prachtig!

Ik wou nog meer foto’s bijvoegen maar die zullen voor een andere keer zijn. Uiteindelijk na een hele lange wandeling in de brandende zon mezelf verwend met een plons partij op Coogee beach! Vanaf hier kan je de vliegtuigen zien opstijgen, en het is een pak minder druk dan Bondi beach. Zorg wel dat je deftige schoenen aan hebt en genoeg water mee.Want ook al zijn er vaak drinkfonteinen, je moet meer drinken. Na een lange wandeling vroeg in bed, want de volgende dag ging ik een hele dag trekken doorheen the blue mountains.
Het begon al goed (kuch, kuch). Ik had een groepsgedoe geboekt, en dat leek me leuk tot ik aan het ophaalpunt kwam. Daar stonden zoveel mensen en iedereen die ik sprak voor iets anders, er kwamen zeker 10 busjes en geen een voor mij. Ik begon al lichtjes te panikeren tot ik uiteindelijk het mijn gevonden had. Ik had het geluk om in een kleine groep van 5 mensen te zijn. Onze begeleider Smokey, was een heel toffe vent, vertelde veel en ik heb echt veel bijgeleerd. Over Spinnen, slangen en al die beestjes waar je liever niet aandenkt.
Maar ook over bomen planten en aboriginals. Wat al bij al zeer boeiend was. Na een toffe klim omlaag en een HELSE klim terug omhoog! En ik bedoel echt hels, want de trappen waren verschrikkelijk stijl!

Na het middageten zijn we The Three Sisters gaan bezoeken en daarvoor hebben 1000 trappen moeten afdalen (gelukkig voor mij) was het omhoog gaan in een treintje dat de steilste klimming (of daling) had van de wereld. Toegekomen die avond in mijn hostel daar en vrijwel onmiddelijk in slaap gevallen. heb mijn kamergenoten zelf niet horen binnenkomen. De volgende dag ben ik dan alleen in The blue mountains getrokken (sorry mama). En ik ben een beetje verdwaald geraakt ( echt sorry mama!). Maar gelukkig ben ik al bij al goed terecht gekomen (zie je nu wel dat ik veilig kan zijn mama). Maar het heeft mij wel tot enkele mooie plaatsen gebracht, prachtige watervallen. En onderweg doodsangsten omdat er slangen of spinnen konden tevoorschijn komen. wat gelukkig niet is voorgevallen. Want ik weet niet ik zou gedaan hebben. Er hangen overal bordje dat je de slangen met rust moet laten, mar ik ben ervan overtuigd dat zij dat niet altijd doen. Anyhow, ik was aan het wandelen en beseft dat het al een uur geleden was dat ik nog iemand had gezien. Gelukkig was daar mijn redding bordjes! ik volg die naar het pad dat ik oorspronkelijk had gevolgd, blijkt dat pad gesloten te zijn (stomme vent aan de receptie van mijn hostel). Dan maar de andere richting uit en na een uur eindelijk een weg gevonden. (nogmaals sorry mama!).En die dan maar blijven volgen met mijn gsp.
Wat ik hier uit heb geleerd? breng een GSM mee met beter bereik, een boek over hoe overleef ik in de wildernis, anti-gif tegen elke beet ook maar mogelijk.
Maar het was echt wel meer dan de moeite!