Ik besef dat ik helemaal nog niks heb geschreven over mijn ervaring in Berlijn.
Maar het is nooit te laat om te beginnen. Dus begin ik vandaag.
Nu Berlijn is niet een van mijn eerste keuze, het sprak me niet echt aan.
Maar ik hoorde een collega erover praten en dacht het een kans te geven.
Ik vond een hele goeie actie via travelbird.
Ik vertrok op een heel vroege ochtend richting Zaventem. Dit was de eerste keer dat ik met een vliegtuig op reis ging. Ik had Parijs en Londen wel al alleen gedaan maar nog nooit via de luchthaven. Ik was wel wat nerveus, hiervoor had ik altijd een gids en moest ik me niet teveel aantrekken van Zaventem. Al bij al toch op het juiste vliegtuig geraakt en heel vroeg vertrokken naar Berlijn Schonefeld. Tijdens de vlucht zat ik een het raam, en heb ik een van de meest prachtige dingen ooit gezien.
Nu toen ik lande in Berlijn heb ik gewoon metteen een taxi genomen. Het geluk wil dat ik steeds verdwaal als ik een hotel moet zoeken.
Na een korte taxirit met een chauffeur die niet echt sociaal was. Toen ik toekwam in het hotel was ik echt onder de indruk. Het was een enorm prachtig hotel en enorm vriendelijk personeel.
Na het zetten van mijn bagage op de kamer ben ik metteen de stad ingetrokken. Ik had via travelbird een pakket gekocht dat mij twee dagen openbaar vervoer gaf en een museum ticket.
Wat beide enorm handig is en veel geld uitspaart.
Onderweg
Over berlijn zelf weet ik echt niet veel ik had een ticket geboekt met een hop on hop off bus. Maar de persoon die de uitleg gaf was net iets teveel bezig met de uitleg in het duits te geven dan iets anders. Achter mij op de bus zat een ouder koppel uit Ierland. Die waren er voornamelijk om gestoord. Ik heb een aangenaam gesprek gehad met hun, en geprobeert om zover het lukt de uitleg te vertalen. Mijn duits is er namelijk ook maar met haar op.
In berlijn.
Het probleem met alleen op reis gaan is steeds de foto’s. hoe trek je in hemelsnaam een deftige “selfie”? je wil er goed opstaan maar de achtergrond moet er ook deftig opstaan.
Je kijkt rond en probeert iemand te zoeken die je eigenlijk vertrouwt om de foto te trekken.
Uiteindelijk geef je nog steeds je camera aan een vreemde.
Ik had het geluk dat onderweg naar de branderburgertor een aziatisch meisje mij aansprak of ik de weg ernaartoe wist. we hebben dan nog heel de avond samen rondgetrokken door de stad. En ik had een “deftige” foto.
toch een beetje geschiedenis
De laatste van de drie dagen was de zwaarste, daar ben ik Sachsenhausen gaan bezoeken.
Het concentratiekamp net buiten berlijn. Dit is gemakkelijk te bezoeken met de metro en een korte busrit. Het is een zeer emotioneel bezoek. En toch raad ik iedereen aan om het zeker eens te doen. Gewoon omdat je op die manier geconfronteerd wordt met dingen waaraan je het eigenlijk niet wil. Het is een deel van onze geschiedenis dat we nooit mogen vergeten. Het is ook handig dat er een audiogids is die een nederlandse stem heeft. En als ik me niet vergist was deze ook gratis. Het was een koude grijze dag. En de details zijn echt op mijn netvlies gebrand.
Ik wou echt dat ik nog verder kon schrijven omdat ik nog veel tips heb over berlijn.
Maar op dit moment ben ik te moe en heb ik teveel pijn.
wat ik nog wil meegeven is dit, als je van pizza houdt ga dan zeker eens naar restaurant/pizzeria 12 apostels. Je krijgt een enorme pizza en het is echt geweldig lekker.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sachsenhausen_(concentratiekamp)
go ask a movie 